şiirlerimizi okur, türkülerimizi söyler içleniriz ancak böyle.. kenetlenmedikçe, karşı durduklarımıza bırakmadan birbirimizi ezdikçe, küçümsedikçe, bir diğerimizin açığını bulalım da köşeye sıkıştıralım dedikçe, dahası "bir diğeri" deme alışkanlığından vazgeçmedikçe, kendi içimizde diğerinin dilini, inancını, ten rengini, cinsiyetini özleştirmedikçe de devam eder bu.. özetle; eleştirir dururuz da bi halt olmaz bizden ve "dön başa" devam ederiz..