İki güzel söz, üç gülümseme, ruhsal gücüm yükseliyor, derken; IFRC'nin yeni raporlarını okuyorum ve gerçek hayat, o yükseldiğim yerden alıp beni, son sürat alaşağı ediyor. Elimden hiçbir şey gelmemesi kahrediyor. Oradayken de gelmiyordu, burada hiç gelmiyor. Kendi bireysel gücümü son gıdımına kadar harcasam da çabalasam da değiştirmek, iyileştirmek için, biliyorum, okyanustaki kum tanesi bile değilim. Gördüğüm maviyi gök sanıyorum, oysa sudayım, boğuluyorum, çıkış, şeffaflığı yanıltıcı bir tabaka ile kaplı, bulamıyorum. Karanlık, kötülük, nefret o kadar kaplamış ki dünyayı, bu tabaka kalkar mı, kalksa da altından aydınlık, iyilik ve sevgi çıkar mı hiç bilmiyorum.