Çoğu insan iltifat ederken yahut güzel söz söylerken aslında duymak istediğini söylermiş.
Lakin bu her zaman umulduğu gibi işlemeyen bir yöntem olmamalı ki kimi insanlar bir zaman sonra duymak istediklerini duymak için bunu herkesin duyacağı şekilde kendine söylemeye başlamış. Ancak insanın kendi kendine övgüsü uzun vadede doyuma yetmez olup çevreden de kendini beğenmişlik tepkisi almaya başlayınca, mademki kendimi övemiyorum başkasını kötülerim şekline bürünmüş..
O yüzden duymak istenileni değil de gerçekten hissedileni söylemek en doğrusu olsa gerek. Elbette doğrular her zaman iyi hissettirmez. Fakat insanın karşısındakinin duygularına ve hatta kendine ihanetinden çok daha iyidir..
D.K.