Gözlerimi açtığımda yine saat henüz çalmamıştı, karanlıkta boş boş baktım tavana, sabah rutini bir şarkı, herhangi bir şarkı gelmesi gerekiyordu aklıma, hep gelirdi, her şartta, bu sabah aklıma bir şarkı gelmedi, güzel bir fikir, güzel bir anı, güzel bir söz de.. Zihnim baktığım tavan gibi, karanlık ve boş..
...derken... günün ilk cümlesi belirdi...
"siktir et!"
ve hemen cevabı da hazırdı..
"peki!"
Başlasın gün!
Bu sabah da böyle başlasın gün!
"Peki."