Kendimi, kafasının içinde sürekli kendi kendiyle kavga eden bir Vedat Türkali romanının kahramanı gibi hissediyorum..

Kahraman? Evet bu sözcükle kendime gereksiz bir güzelleme yapmış olurum.. 

Doğrusu eskilerin dediği "bokuyla kavgalı".. Tam olarak böyle bir hal var üstümde şu aralar. Kurtulmak istesem de; üstümden atamadığım..