İznim bitti. 

Sabahın ilk saatlerinde, evimin serin duvarları "hoş geldin" diye karşıladı beni. Çamaşır makinesinin ilk turu bitti, ikinci dönüyor. Bahçede günün ikinci kahvesini içiyorum. Burnumda temiz çamaşır ve fesleğen kokusu. 

Aslında ancak romanlarda ya da filmlerde var olabileceğine inandığım güzelliklere şahit oldum şu son birkaç hafta. İnsanların güneşten de sıcak candanlığı olmasa, renkler, tatlar ve kokular olmasa "rüya gördüm" diyebileceğim güzellikler...

Ve fakat tüm bu güzellik kendimi berbat hissetmeme engel değil hatta belki de kendimi berbat hissetme sebebim. 

Ben rüya gibi bir tatilden evimin serin ve güvenli duvarlarına döndüm. Savaşlar devam ediyor, çocuklar ölüyor, Türkiye'de ağaçlar yanıyor, hukuksuzluk devam ediyor, nefret büyütülüyor, maddi sorunlar hızla çoğalıyor, yatağa aç giren çocukların sayısı günden güne artıyor. 

Ben ise....

Neyse... Öyle işte....