Dedi ki "Beş vakit namaz kılardı teyzem. Hepimizi duayla karşılar duayla yolcu ederdi. Ahmet, ateist olduğunu söylerdi. Konu komşu sorardı teyzeme, senin gibi bir müminenin böyle bir oğlu nasıl olur, diye. Gülerdi, münafık olacağına ateyiz olsun daha iyi, diye. Bazen de; şu hayata katlanmak iki türlü mümkün, ya sığınarak Allah'a ya da kaçarak, derdi. Toz kondurmazdı oğluna, oğlu da anasına. Üniversite biter bitmez iş bulunca Ankara'da kalmıştı Ahmet. Her fırsatta yanına giderdi ama anacığının. Bu seferki fırsatında anacığıyla birlikte öldü. Ölmeseler iyiydi ama beraber ölmeleri bir avuntu oldu bize. Annem sordu sabah, ablam ve Ahmet'e yasin okuyacağız kızlarla Ahmet'e saygısızlık olur mu, diye. Olmaz, dedim anneme, teyzem olsa, başka türlü katlanmak mümkün mü, derdi."