"Yıllar geri dönülmez bir şekilde geçip giderken, "yaşamamış" olmanın, size nasıl bir acı verdiğini hissediyorum. Ama sabır ve cesaret! Daha yaşayacağız ve harika deneyimlerimiz olacak. Şimdilik, eski bir dünyanın nasıl tümden battığını görüyoruz. Günbegün yek pare kayıp giderken gelen devasa yekpare batış... Ve en tuhaf olanı, insanların çoğunun, farkına dahi varmadan hala sağlam bir zeminde yürüdüklerine inanmaları..."

Rosa Luxemburg'un 12 Mayıs 1918'de Sophie Liebknecht'e yazdığı mektuptan.