çocuklara tecavüz edilen çocuk yurdunun bağlı olduğu vakıf(!) mecliste alkışlanırken, küçücük kız çocuklarını tesettüre sokan tarikat yuvaları hızla çoğalırken...
milli eğitim bakanı gökkuşağı simgesinde sadece eş cinsellik görürken, küçücük çocukların amcasıyla evlenmesini normal gösteren milli eğitim onaylı kitaplar ilk öğretimde müfredata dahil edilirken...
...belediyelerin açtığı kreşlerin kapatılması!..
Tüm dünya turuncuya boyansa da bir şey değişir mi; kadını evin işlerini yapan, icap etmişse ucuz iş gücü olarak kullanan, evlenilecek-eğlenilecek diye kategorize eden, sadece cinsel obje değil genel olarak obje olarak gören ama kadının görülmesini istemeyen, kalıplara, örtülere, süslü-süssüz kafeslere sokan, çocuk doğurmayanına yarım, doğuranına pörsük, evlenmeden doğuranına neler neler diyen, okuyup da ne olacak diye ezen, okudun da ne oldu diye küçümseyen, değersizleştiren, kılık, kıyafetini ve dahi kılını, tüyünü belirleyen, öksüğüne, osuruğuna, gülüşüne desibel sınırı koyan, sadece erkeklerin değil, erkek egemen toplumun rengini almış kadınların hemcinsine zorbalık yapmasını olağan sayan, "sever de döver de", "ama sen de dilini tutsaydın", "aile içinde olan, aile içinde kalır", "kıskandığı için sevinmelisin" diyen, elindeki hamurla karışmaması istenilen, mini değilse de eteği eksik olan ve fakat seçen değil seçilen olduğu için şanslı hissetmesi gerektiği savunulan, senin anana, bacına yapılsa derken başkasının anasını, bacısını düşleyen, kadın haklarını savunduğunu iddia edip ilk sinir anında kurduğu on kelimelik cümlenin yarısını kadın bedeni üzerinden küfürlerle süsleyen zihniyet var oldukça?
Ve fakat her şeye rağmen bu zihniyetle mücadele etmeye devam edeceğiz. Bu zihniyetin kadına karşı uyguladığı fiziksel ve ruhsal şiddetle mücadele edeceğiz.
Çünkü turuncu ve mor bir arada çok güzel.
Çünkü; 🧡 💜
Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin aldığı kararın başta Almanya olmak üzere Netanyahu'ya kayıtsız şartsız destek veren, işlenen insanlık suçlarına ve savaş suçlarına sessiz kalan diğer ülkelerin politikacıları için de bağlayıcı olması gerekmez mi?
Çok mu detaycı yaklaşıyorum? Hayır, çoğu çocuk on binlerce masum insanın öldürülmesine, evsiz, gıdasız, yardımsız bırakılmasına sadece destek vermek değil, sessiz kalmak da suçtur.
Lanet bir nöbetti. Kapıdan çıktığımda kar karşıladı beni. Oysa kar yağışı başlangıcı akşam üstü olarak görünüyordu hava durumu uygulamasında. Durakta otobüs bekliyorum. On beş dakika gecikti. Trafik durumu uygulamasında bildirim yok. Uygulamalara küfrederek beklemeye devam edeceğim. Oysa alışveriş yapıp ardından eve gidip uyumak istiyordum. Ki aslında hava, bir demlik çay, bir kase mandalina eşliğinde koltukta battaniyeye sarılıp MacTavisch & Scott okuma havası. Ama alışveriş yapmadan eve gidersem hayalden mandalinayı çıkartmam gerek. MacTavisch & Scott'ı Agatha Raisin ile değiştirebilirim ama mandalina şart. Otobüs gelmez de önce markete ardından eve yürürsem hayale donma efekti eklemem gerekecek. Güne başlangıç notum -4.
Ve tüm bunlar yazıya dönüşürken zihnimde Türkçe dublaj kötü bir amerikan sitcomu sahnesi gibi dolanıyor. Şu an yazdıklarımı bile "hadi ama J*..."diye bitiresim var. Otobüs hala gelmedi beş dakika daha bekleyeceğim. Sonra...
* Co, cak, cek, caklin, ceklin, cen, cennıt, ceyms hatta cizıs. fark etmez, nedense J ısrarındayım..
"Putin nükleer silah kullanımını onayladı."
"Putin nükleer silah kullanacağını açıkladı."
"Rusya nükleer silah kullanacak."
şeklinde açıklamalar bazı haber kanallarının acele servis ettiği haberlerle, sosyal medyayı sarmış durumda.
Aslında protokolde gerçekte yazanlar, bu iddialardan daha iyi olmasa da Rusya'nın hemen bugün nükleer silah kullanmaya başlayacağı anlamına da gelmiyor. Zira kararnamede, 'Rusya nükleer gücü olmayan hiçbir ülkeye nükleer güç kullanmayacak' maddesinde genişletme ile değişiklik yapıldı, şöyle ki; Rusya, nükleer gücü olan ancak kullanmama sözleşmesi olan, nükleer gücü olan ancak kullanmama sözleşmesi olan bir ülkeden yardım alan, nükleer gücü olmayan hiçbir ülkeye nükleer güç kullanmayacak.
Lakin dediğim gibi en basit haliyle özet "sen vurmazsan ben de vurmam" olsa da durumun iyi bir yanı yok. Çünkü kullanılan silahtan bağımsız; savaşın iyi hiçbir yanı yok olamaz ve her şartta, her daim ilk ve tek doğru BARIŞ!
Değişen hiçbir şey yok. Geçmişte rakı masasında memleketi kurtaracağını sanan zümrenin yerini sosyal medyada rakının fiyatından şikayet eden zümre aldı. Kimsenin gerçekte memleketi kurtarmak gibi bir derdi yok. Çünkü hiç durmadan şikayet etmek, aktif bir şekilde, çözüm odaklı bir eyleme geçmekten çok daha kolay...
Geçen yıl Ekim ayında BirGün gazetesinde yayınlanan Timur Soykan'a ait konusu hukukun işleyişi ve rüşvet olan haber erişime engellenmişti. Bu haber bugün Sedat Simavi ödülüne layık görüldü. Lakin habere erişim yok.
Çünkü Türkiye'de haber alma özgürlüğünün adı 404 olarak değiştirildi.
Ve Türkiye'de hala haber alma özgürlüğünün değerini bilmeyen, anlamayan kişiler çoğunlukta.
Oysa Walter Cronkite; "Basın özgürlüğü demokrasi için yalnızca önemli değildir, basın özgürlüğü demokrasidir." sözleriyle durumu özetlemiş vakti zamanında.
"bir minicik kız çocuğu,
bak, duruyor orada hala.
anlatamam gördüklerimi,
o neşeli çocuğa."
Nicedir dinlemiyordum, tesadüfi çalma listeme geldi. Ve işte yine ruhumda geçmişin metcezri..
"artık beni asla yaralayamaz hayat, eğer istemezsem."
Değil işte.. Öyle olmadı.. Öyle olmuyor..
İstemesem de hayat beni hala yaralıyor..
Kendi hayatını riske atıp gönüllü olarak Rafah'a saha görevine giden kadın arkadaşımıza, bir kadının baş örtüsü takması gerektiğini yoksa orada olmasının Allah katında hiçbir değeri olmadığını söyleyen aklıevvel, hadsiz, saygısız, vicdansız... bilin bakalım nereliymiş!?!
Bunu da unutmayacaklarım arasına ekledim..
Cumhuriyet kutlaması için konser veren bir şarkıcının belediyeden sahne görevlileri haricinde para alması benim aklımca yanlış. E, o da mesleğini icra ediyor, emeğinin karşılığını alıyor, diyen sesleri duyuyorum. Ve sıradan bir konser değil, orada sahnede olmasına imkan veren cumhuriyetin kutlaması, diye düşünerek, bu seferlik kulak ardı ediyorum. Ayrıca, memleketteki yoksulluğu düşündükçe; günlerdir tartışması süren 69 milyon ve 44 milyon gibi rakamlar sinir sistemime iyi gelmiyor. O paralarla kaç çocuğa okulda yemek verilebileceğini düşünüyorum. Ve soruyorum; hangisi halkı kollayan öncelik; halkı umursamayan bir şarkıcının konseri mi bizzat halk ve dahi memleketin geleceği olan çocuklara sunulacak bir öğün yemek mi? Ben cevabı biliyorum ve bilmeyenlerin çoğunluk olması canımı çok yakıyor.
İsrail hükümetinin, başta Almanya olmak üzere çoğu Avrupa ülkesinin ve tüm dünyada yaşayan Yahudilerin büyük bir kısmının, Filistin'de son bir yılda, on binlerce insan ölmüşken ve her gün çoğu çocuk ve kadın olmak üzere onlarca, yüzlerce insan öldürülmeye devam ederken ya da bilinçli bir şekilde gıdaya, tıbbi desteğe erişimleri engellenirken; tarihin asla unutulmaması, asla affedilmemesi gereken karanlık ve acı yaşanmışlıkların iziyle, her olaydan mağduriyet çıkarmalarına tahammülüm kalmadı.
Geçmişte Nazilerin yönetiminde yaşanan korkunç soykırımın, katliamların, büyük, küçük insanlık suçlarının özrü asla olamaz, lakin, o günlerde yaşananların bedeli, bugün yaşatılanlarla, yaşatılanlara sessiz kalmakla ödenemez.
Geçmişte yaşananları, yaşatılanları unutmadan, unutturmadan devam etmenin tek yolu barıştır. Masum insanların öldürülmesine kökenine, soyuna göre karar veriliyor ve bu bağlamda sessiz kalınıyorsa "bir daha asla" sözü hiçbir anlam ifade etmiyor.
Artık milliyeti, dini ne olursa olsun, kendine "insan" diyen herkesin, Filistin'de yaşananlara "dur" deme zamanı gelmiştir!
Bir yandan Gallant'ın muhtemelen -geç olsa da- Netanyahu'nun emirlerini -artık- yerine getirmek istemediği için görevden alınışı, bir yandan ABD-Trump, bir yandan Scholz'un Lindner'i görevden alması üzerine erken seçim isteyen Lindner ve Ocak ayında güven oylaması yapılacağını ve erken seçime oylama sonucunda karar vereceğini açıklayan Scholz ile trafik ışığı koalisyonunun -geç kalmış- sönüşü.
"Ne hafta ama!" dedirten olaylar, dünyada siyaseten yeni bir başlangıç olacak. Bu başlangıcın götürüleri getirilerinden çok olacak şüphesiz ki.
Söyleyecek çok şey yok aslında..
İrdeleyerek, tüm yaşananlardan anlam çıkararak, günü görerek yaşanamıyorsa; yaşayarak 'gününü görme' devri son sürat ilerlemeye devam eder. Hep etti. Bu, bir kanun olmasa da hayatın akışına dahil bir gerçektir ve aynı zamanda, kocaman bir 'maalesef'tir..
"Ancak, bana asıl teselli verecek olan, ülkemde hukuk devleti yönünde gelişmeleri görmek olacak.
Bunun olacağına ve gerçekten özgürlüğü teneffüs edebileceğime inanıyorum."
Bu sözler haksız ve hukuksuz bir şekilde 7 yıldır tutuklu olan Osman Kavala'ya ait. Hal böyleyken; koskoca bir milletin umutsuzluğa kapılması, boyun eğmesi haksızlık değil mi? Gezi parkı kurtuldu, ülkenin geri kalanını da kurtarmak gerekmez mi? Birileri özgürlükleriyle bedel öderken, evlatlarına, ebeveylerine, sevenlerine, sevdiklerine sarılamazken; -iktidara ve dahi muhalefete rağmen- gelecekten, ülkeden ümidi kesmek, örgütlenememek ihanet değil mi?
